De betere pokémonjacht

Misschien doe jij het ook wel: op pokémonfiguurtjes jagen. Het kan pas een paar maanden, maar het is binnen de kortste keren uitgegroeid tot een razende rage. Virtuele wezentjes, die je gewoon op een moeilijk bereikbaar plekje in de echte driedimensionale wereld kun projecteren, of trainen, of vangen. En de zeldzame exemplaren zijn natuurlijk het leukst. Die moeilijk bereikbare plekjes kunnen variëren van een steile klif tot een brandweerkazerne. Dat kan tot gevaarlijke situaties leiden, en – ietwat pessimistisch, maar toch realistisch bekeken – tot onwenselijke toestanden.

Daarom heb ik voor die soortenjagers een beter idee: ga vogelen. Dat lijkt heel veel op pokémonjagen, alleen heb je er een verrekijker voor nodig in plaats van een internettelefoon (al kan die laatste ook een handig hulpmiddel zijn). Maar het grote voordeel is dat vogels werkelijk bestaande wezens zijn, en mooier dan pokémonfiguurtjes. De jacht is minstens even spannend, want hoewel iedereen die 'm ziet dezelfde vogel op z'n lijstje mag bijschrijven, blijft het altijd de vraag of het beest vanmiddag nog op dezelfde plek zit als waar hij vanmorgen werd gemeld. Zelfs kan het gebeuren dat zo'n beest alleen overvliegt, met de kans dat jij de enige waarnemer ben.

Spannend is vogelen zonder meer. Lees bijvoorbeeld een relaas van Guus Peterse over een nieuwe soort:

Blauwstaart bij Castricum, aziatische roodborsttapuit op Texel, vorkstaartmeeuw bij IJmuiden, keus te over de afgelopen dagen. Gisteren besloot ik de blauwstaart te proberen. Mede omdat zaterdag daar vlakbij ook nog een pallas boszanger was gevonden: een mooie dubbel in het verschiet.

Dat werd dus helemaal niks: allebei gedipt en ook verder niks gezien dat je je een week later nog zou herinneren. Toch wel zuur. Nou kon ik dat hebben, na de uitermate succesvolle voorbije maanden, maar het vroeg wel om een liefst snelle genoegdoening.

Die genoegdoening, die kwam er, en wel heel snel! Het leek Overtoom wel!

Toen maandag tussen de middag dat bericht uit Den Helder doorsijpelde: mogelijke, nee, vrijwel zekere langstaartklauwier op de Oude Vuilnisbelt, foto’s lieten eigenlijk geen ruimte voor twijfel, toen stond de halve Nederlandse vogelaarswereld op zijn kop en kreeg ook mijn dag een geheel nieuwe, onverwachte invulling. Want langstaartklauwier maar liefst: nieuw voor Nederland, vierde in Europa, achtste in de Western Palearctic, zeg maar Groot Europa met stukje Azië en Noord-Afrika erbij. Afkomstig helemaal uit zuidoost Azië, heel ver weg dus, en normaal naar het zuidoosten wegtrekkend, nog verder weg. Geen enkele reden om zo’n beest hier te verwachten, maar hij zat er toch maar.

En bovenal een prachtige vogel.

Dus als een speer naar huis gefietst, telescoop en een paar boterhammen gepakt want het zou wel laat worden, als een speer naar het station gefietst en met de trein naar Den Helder. Anderhalf uur gedwongen rust, de hartslag weer wat op orde brengen, gewoon een boekje lezen dat ik in de gauwigheid had mee gegrist, en in Den Helder zuid, nog anderhalf, misschien twee uur tot donker, op zoek naar een doorgang naar de andere kant van het spoor en daarna verstrikt geraakt in een netwerk van meest doodlopende wegen in ongerepte nieuwbouwwijken maar tenslotte ontsnapt en als een speer naar de duinrij gefietst waar ik al gauw de dichte drommen vogelaars in de duinen zie staan.

Kijk voor de nieuwste zeldzaamheden op www.waarneming.nl!

Misschien zeg je nu: vogels zijn haast net zo vluchtig als pokémons. Een soort op je lijstje, misschien een foto, maar niks tastbaars. Wel, dan heb ik nog een beter idee: leg een herbarium aan. Dat is ook spannend – het kan zijn dat je plantje hoog tegen een muur groeit, of aan de overkant van een brede sloot, in een diep ravijn of midden in een verraderlijk moeras; en je weet nooit of de stip op Waarneming.nl precies op de juiste plek staat. Maar als het lukt heb je iets tastbaars in handen. Drogen in een pers en opplakken in een map, om als je 500 of 1000 soorten heb trots te laten zien aan al je vrienden die minder gelukkig waren. En zo kom je nog eens ergens.