Mooie straatmuziek

Wellicht denk je bij straatmuziek meteen aan straatmuzikanten die vooral ’s zomers in de steden hun vaardigheden laten horen – soms heel matig, soms voortreffelijk, anders iets er tussenin. Soms gewoon een gitaar of harmonica, soms een bijzonder instrument als een glasharp. Meestal spelen ze alleen, soms met z’n tweeën of drieën; af en toe met een grotere groep, zoals de panfluitindianen – die ik trouwens nooit meer zie (in elk geval Veenendaal lijken ze helaas verlaten te hebben), zie jij ze nog wel eens?

Heel af en toe wordt er ergens een groter muziekstuk opgevoerd, zoals een stukje uit een symfonie van Beethoven. Fantastisch.

De meeste straatmuziek is echter te horen op braderieën, en die is meestal minder fantastisch. Gewoonlijk wordt niet veel meer dan Amerikaanse of Nederlandse popliedjes te horen gebracht, doorgaans flink versterkt en afgewisseld door een in een microfoon pratende blaaskaak, nog veel erger versterkt, zodat het kilometers verder nog te horen is. De echte, klassieke muziek wordt node gemist.

Wat ik ook mis bij zulke gelegenheden is christelijke muziek. Jawel, er zijn natuurlijk redenen te bedenken waarom die niet te horen is, maar die vind ik niet steekhoudend. Ik zal bij elk argument aangeven waarom.

1. Christelijke muziek is niet geschikt voor op straat, te intiem of juist te nadrukkelijk over God. Dat argument begrijp ik, maar vind ik toch twijfelachtig. Heel wat wereldse liedjes zijn evengoed intiem of expliciet. Hoewel ik ook niet zeg dat ieder christelijk lied geschikt is voor op straat, zijn er vele wél geschikt. En mocht je als organisator of muzikant toch bang zijn dat de christelijke boodschap te veel opvalt, dan kun je kiezen voor bijvoorbeeld een Spaanstalig nummer.
2. Niet-christenen zouden zich eraan storen. Kan waar zijn, maar dat omgekeerd christenen zich zouden kunnen storen aan wereldse liedjes, dat schijnt niet ter zake te doen. Zelfs in kerkelijke dorpen werkt dat zo. En vrolijke liedjes zijn juist sfeerbevorderend. Kortom: slecht argument.
3. Christelijke muziek is saai, niet mooi of van onvoldoende kwaliteit. Dat zal opgaan voor een groot deel, zeker voor veel simpele koormuziek of Amerikaanse gospel. Maar dat het argument is evengoed geldig is voor seculiere muziek, daaraan storen de organisatoren van braderieën zich niet; de voor zulke gelegenheden uitgekozen muziek is juist vaak saai, niet mooi en/ of van onvoldoende kwaliteit. Er bestaat daarentegen heel wat goede en ook voor een groter publiek geschikte christelijke muziek, in allerlei talen.
4. Evenals klassiek musici zijn christenen niet zo schreeuwerig dat ze hun muziek op zo’n profane gelegenheid als een braderie laten horen. Goed argument, maar toch niet helemaal. Als alleen inhoudsloze schreeuwers een stem krijgen in de openbare ruimte, dan komt dat niet ten goede aan de kwaliteit van de samenleving. Schaam je dus niet voor je klassieke kwaliteitsmuziek dan wel inhoudsvolle christelijke muziek, en ga ermee de straat op of het winkelcentrum in, of zoals SGP-jongeren vorig jaar naar de hal van de Tweede Kamer. Wij hebben een boodschap! Buitendien, christelijke muziek hoeft niet vergezeld te gaan van een evangelisatiecampagne maar kan evengoed gewoon mooi zijn, ook voor op straat.