maandag 24 oktober 2016

Jood onder de naties (3): Een schurkenstaat? [a]

De messenintifada in het land Israël lijkt geen VN-resolutie waard. Nog geen bestraffend woord is er vernomen uit de mond van de secretaris-generaal van deze organisatie. Heel opmerkelijk eigenlijk, vooral als je bedenkt dat bij elke vermeende misstap van Israël deze club klaarstaat om de Joodse staat te veroordelen, al meer dan zestig keer. Buitenproportioneel in vergelijking met het aantal keren dat landen waar mensenrechten met voeten worden getreden, zijn veroordeeld: China, Irak, Rusland, Pakistan, Somalië, Afghanistan en nog enkele boevenstaten, allemaal nul keer. Afgaand op deze cijfers moet Israël wel een beangstigend land zijn.

Aldus Pim van der Hoff, hoofdredacteur van het blad Israël Actueel. Wie heeft er gelijk? Is Israël werkelijk een beangstigend land?

"Een Joodse staat is per definitie discriminerend." Dat is waar als "discriminerend" neutraal betekent "onderscheid makend". Onderscheid maken de meeste staten op aarde, maar dat hoeft niet verwerpelijk te zijn. Israël is oorspronkelijk juist bedoeld als Joodse staat, terwijl het een rechtsorde kent die gelijkheid en vrijheid van godsdienst garandeert voor zijn inwoners.
"Arabieren worden achtergesteld t.o.v. Joden." Dit argument snijdt meer hout. Niet dat het wettelijk zo is, maar Arabische Israëli's hebben in de praktijk vaak minder kansen en aanzien dan Joodse Israëli's. Hetzelfde geldt overigens voor Messiasbelijdende joden. Vooral de Arabieren in de Palestijnse gebieden en inzonderheid de Gazastrook hebben het moeilijk; het is echter de vraag in hoeverre Israël hiervoor verantwoordelijk is. Zelf beweren ze een eigen staat te hebben en dus zou de leiding haar eigen onderdanen een goed leven moeten bieden. Voor Hamas heeft dat echter geen prioriteit, die investeert liever in terrorisme dan in een betere levensstandaard voor de Gazanen; sterker nog: er zijn aanwijzingen dat het arm houden van de Gazanen en andere Palestijnen een weloverwogen strategie is, evenals het in stand houden van Palestijnse vluchtelingenkampen in Jordanië en Libanon.
"De veiligheidsbarrière die Israël bouwt is een schande." Daar ben ik het niet mee eens. Er zijn in de wereld wel meer van dit soort muren en afrasteringen. De Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk bouwen ze zelfs om economische vluchtelingen buiten de deur te houden; Israël om terroristen buiten de deur te houden. Misschien zou hier en daar meer rekening kunnen worden gehouden met de plaatselijke bewoners, maar de veiligheidsbarrière op zich is zeker geen reden Israël een schurkenstaat te noemen.
"Palestijnen die Israël binnenkomen worden onderworpen aan vernederende controles." Dit kan waar zijn, en is misschien ook terechte kritiek. Maar bedenk wel dat de voortdurende dreiging van terrorisme de Israëlische politie extra voorzichtig moet maken. Het ligt dus gecompliceerd.
"Opgepakte terroristen worden gemarteld." Of dat waar is is moeilijk na te gaan, maar kan niet worden uitgesloten. Is marteling toegestaan als je weet dat daardoor een volgende dodelijke aanslag kan worden voorkomen? Ik neig naar "nee"; maar van een afstand is dat gemakkelijk te zeggen. Israël heeft vrijwel dagelijks met dit soort dilemma's te maken. Als het soms twijfelachtige praktijken toepast is het om de eigen burgers te beschermen, niet om een dictatoriaal bewind in het zadel te houden.
"Israël beging oorlogsmisdaden in de Gaza-oorlog van 2014." Vooraanstaande rechtsgeleerden en een internationale groep van hoge militairen en politici onderzochten deze beschuldiging. Hun conclusie: "Hun aanpak van de aanvallen is in overeenstemming met de wet en, in veel gevallen, nastrevenswaardig."

Nastrevenswaardig: Israël is een voorbeeld voor vele landen als het gaat om de inzet voor wereldvrede. Dat begon al door militaire inzet in de Tweede Wereldoorlog en is vandaag de dag sterker dan ooit: Israëlische ziekenhuizen behandelen gewonde Palestijnse kinderen gratis; als er ergens een ramp gebeurt stuurt Israël altijd een bovengemiddeld grote hulpmissie: Haïti (2010-heden), Japan en Turkije (2011), Filippijnen (2009 en 2013), Servië en Bosnië (2014), Nepal (2015).

Maar eerlijk is eerlijk: Israël beweert een fatsoenlijke, democratische en in de Bijbel gewortelde staat te zijn en daarmee boven zijn misdadige buurstaten te staan; dan moet het ook naar strengere maatstaven worden beoordeeld. Israël een schurkenstaat te noemen is echter zeer stellig niet eerlijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten