maandag 21 november 2016

intermezzo - Herfst

Alvorens ons vast te bijten in de echt zware kost even iets anders, ter verstrooiing…

Soms heb je het gevoel dat het leven eindeloos lang duurt, soms dat het zo voorbij is; dat laatste waarschijnlijk het meest in de herfst. De herfst benadrukt namelijk de vergankelijkheid van het leven en daarbij voelt vrolijkheid misplaatst. Deze week een gedicht (uit Schaduw van de werkelijkheid), getiteld
Herfst in het park

nog even – kort als het leven – verdord is het blad
de regen, in 't voorjaar een zegen, maakt nu alles nat
zwammen verdwijnen zo snel als ze komen
kaal zijn de bomen

het water maakt niet zoveel later de bruggetjes glad
vaalgrijze wolken bevolken de sombere lucht
ik zucht
en dwarrelend vallen op de paadjes
de laatste blaadjes


Geen opmerkingen:

Een reactie posten