Drie weken geleden stipte ik een belangrijk onderwerp aan:
moeten we doorgaan met veeteelt? Op die vraag ben ik toen al ingegaan, maar mijn
uiteenzetting behoeft op één punt nuancering. Ik wekte de indruk dat de
landbouw het slachtoffer is van veeleisende overheden en milieubewegingen. Dat
is waar, maar nu en dan dragen de boeren daar zelf aan bij.
Misschien denk je meteen aan kalfjes die meteen na hun
geboorte bij de koe worden weggehaald, en misschien zelfs worden doodgespoten
omdat ze geen geld opbrengen. Dat laatste is de afgelopen tijd hier en daar
gebeurd, maar inmiddels zijn er andere oplossingen gevonden. Het eerste is
echter schering en inslag, doch – in februari is er in de Tweede Kamer een motie
aangenomen die daar iets aan moet veranderen. Wim van Gruisen liet zich
daarover kritisch uit in het vakblad Vee
& Gewas:
Zijn al die boeren, die het kalf nu meteen bij de koe weghalen,
ongevoelige, brute dierenbeulen? U en ik weten wel beter. Een boer die niet
goed voor zijn dieren zorgt, die niet van zijn dieren houdt, is niet lang boer.
Ik ben het daar deels mee eens. Om boer te zijn moet je hart
hebben voor dieren. Toch is het gewraakte gebruik allereerst ingegeven door
bedrijfseconomische motieven, samen-op met hygiëne-overwegingen. Hoe langer
namelijk het pasgeboren kalf bij de koe blijft, hoe groter de kans op o.a. coli-besmetting via de mest. Zo werkt
dat in de moderne landbouw: de koe (Holstein-Frisian) is gefokt op zeer hoge
melkgift, maar is kwetsbaar.
Maar helaas voor de kalfjesknuffelaars: de motie van Partij
voor de Dieren is weer van de baan; de kalfjes mogen toch bij de koe
vandaangehaald blijven worden. Aahhh.
Terecht? Mijns inziens niet. Kalf bij de koe houden kan ingepast worden in een moderne
bedrijfsvoering, in zogeheten familiekoppels. Hoor bijvoorbeeld het relaas van
Lunterse boer Cor den Hartog.
Inderdaad moderne bedrijfsvoering. Dat is de reden waarom ik
nog steeds niet dol ben op een stal zoals van Den Hartog. Productie is daar nog
steeds het hoofddoel, wat je al kun zien aan de koeien. Allemaal zwartbonte HF-dieren,
en bovendien zonder hoorns. Dat laatste vind ik echt dieronterend, zie wat ik
eerder schreef over onthoornen. In Zwitserland wordt er een
volksraadpleging over gehouden. In Nederland zal het er wel niet van komen,
want zelfs Wakker Dier heeft vorig jaar afgezien van acties tegen onthoornen:
te moeilijk inpasbaar in de bedrijfsvoering (en te weinig dierenleed). De
Zwitserse actiegroep echter wil financiële compensatie voor de boeren die hun
koeien en geiten de hoorns gunnen; waarom kan dat in Nederland niet, vraag ik
me dan af.
Eigenlijk zouden we het, als derde aandachtspunt, ook nog
moeten hebben over stier bij de koe.
Dat is namelijk bijna nergens meer het geval; de koeien worden kunstmatig geïnsemineerd.
En zo is de koe geen koe meer (een paar uitzonderingen daargelaten van oude
boertjes of biologisch-dynamische boeren bij wie de vleeskoeien of melkkoetjes
nog echt koe mogen zijn); maar de consument wil het zo; en vooral: de
Ahold-topmannen willen het zo, want dan kunnen zij het geld opstrijken. En de
boer heeft er helaas veelal ook geen moeite mee.
Tja, kalfjes hebben niet meer zo'n best leven als vroeger,
toen ze in de wei bij de moeder konden drinken wanneer ze maar wilden. Dat
geldt overigens ook voor jonge mensjes; vanwege dezelfde financieel-economische
redenen zijn er steeds meer Nederlandse moeders – inmiddels zelfs de
meerderheid, als de geruchten waar zijn – die hun kleintjes niet meer de borst
geven; beetje gek om het voor kalfjes wel te eisen. "Ondertussen brengt
Marianne Thieme haar kind naar de opvang om het daar de hele dag alleen te
laten, terwijl zij bedenkt hoe ze nog meer dieren kan redden," merkte Van
Gruisen tot slot fijntjes op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten