Onderlest kwam ik weer es bie ome Derk en tante Weia. 't
Liep tegen etenstied en boer Derk kwam in huus.
,,Wat schaft de pot?”
,,Soep.”
De kleine Oli (4e) bemeuide z’neige d’r tegenan,
op zien eige menier.
,,Wat paft de Schot? Puperook.”
Derk, die gedurig raore kunsten het, dreide z’neigen um n’r
de kleine jong die as ’t erop ankomt al heel best ofgericht is.
,,Örk, örk, örk, soep eet je mit een…”
,,Gavel.”
,,Gao mar haole. Klepel, klepel, klepel, vleis sniejje mit een…”
,,Bats.”
,,Gres, gres, gres, eerpels eet je mit de…”
,,Zeis.”
,,Sjongejonge, wat mo’k noe mit zo’n jong an? Weia, zeit ’r
‘s wat van.”
,,Van wie zou-die ’t hên, dach je?”
,,Gien idee van. Van joe toch nie?”
,,Gien sprake van. Maak de tavel mar ree.”
Dus Derk, liever as z’neige te v’rveêle, lei ’t taovellaoke
op de taovel, kreeg de börde en de onderzetters uut de kast en zette ze zo
ongeveer op d’r plek.
,,Dan mar ete; ‘k het nog meer te doên.”
,,Ja. An tavel, jonges.” En Weia zette de pan soep en een
maandje brood op de taovel. De aandere kiender schoven an en ik d’rbie.
,,Waar is Oli? En je bin ’t bestek v’rgete.”
,,Hier is ‘t!” En daor kwam de kleine doerak de keuken in,
mit een bats, een gavel en een zeis.
,,’k Het de riek ok mar meegebrocht, veur de zekerheid.”
De meeste moste lache, mar Weia meer zoas een boerin mit
kiespien. ,,Hee rotjong, wil je wel ’s make dajje die levesgevaarlijke spulle
buute breng!”
,,Sjongejonge, wat mojje noe mit zo’n jong an?”
Ali haolde z’n schouwers op. ,,Wat een gedraaf op klompe.”
Brechtje nam ‘t veur d’r breurtje op. ,,Valt best mee met
dat "levesgevaarlijk". Oli doet nog gien vlieg kwaad.”
,,De lafaard.”
