250 keer

Zo eindigde de reeks over graancirkels, waarmee dat mysterie niet uitputtend, maar wel omvattend en grondig is behandeld. Dus iedereen die zich afvraagt wat je nou van het vreemde gebeuren moet denken raad ik aan onderstaande dertien afleveringen te lezen.

Het laatste deel van de serie was tevens het 250’ste bericht op De mening van Evert. Dat betekent 5 jaar lang nagenoeg elke week een nieuw tegendraads artikel. Een lustrum.

En in die tijd zijn er al heel wat onderwerpen de revue gepasseerd. Onderverdeeld in thema’s ziet de verdeling, een aantal huishoudelijke berichten niet meegerekend, er zo uit:

taal	36
ethiek en milieu	29
politiek en samenleving	25
wereldpolitiek	23
natuurwetenschap	22
natuur	14
geloof en kerk	13
graancirkels	13
boederij en Veluws	12
economie en techniek	7
man-vrouw	7
schoonheid (overig)	6
wereldgeschiedenis	6
groepsgedrag	5
humor en vreugde	5
verhalen	4
wonderen	4
psychologie	4
post	3
muziek	3
nieuws (overig)	2
poëzie	2

Onder "wereldpolitiek" valt de uitgebreide reeks over Israël (2016-17) en onder "natuurwetenschap" die over schepping en evolutie (2015-16). De meeste andere reeksen bestaan uit slechts één aflevering. Afwisseling genoeg, dus.

En toch zal het 250-berichtenlustrum het einde markeren van de regelmatige plaatsing van nieuwe berichten. Niet het einde van De mening van Evert, want alles zal te vinden blijven en ook zal ik er nog best wel eens iets zinnigs aan toevoegen, maar niet meer iedere week.

Verscheidene berichten bleken te voorzien in een behoefte en zijn destijds veelvuldig gelezen en sommige nog steeds. Om er een paar te noemen:

-          Rrr…

-          Taalclassificatie

-          Nederlands op de universiteit

-          De Bijbel in gewone taal

-          De kleuren van de week

-          Asociale media

-          Het internet der dingen

-          Geef de Koerden een eigen staat!

-          De ondergang van het Avondland

Ik heb echter niet kunnen voorkomen dat de jongere generatie liever v(ideo)logs kijkt dan (we)blogs leest. En dat is een gebruik waarin ik niet mee ga; hoe zou ik, als boekpersonage, het kunnen?

Rest mij je te bedanken voor het lezen van voorgaande bijdragen en je aan te moedigen er vooral mee door te gaan. Er zijn dommere dingen denkbaar.

Graancirkels, wie maalt er nog om? (afl. 13, slot)

De ontvoeringen door bestuurders van vliegende schotels zijn vaak kwaadaardig. De boodschappen in graancirkels getuigen juist van liefde, vrede en harmonie. Toch blijkt zowel het uiterlijk van de wezens als hun boodschap vaak opmerkelijk overeen te komen.

Sjaak Damen fotografeerde eens een lichtbol – en op de afdruk stond een vliegende schotel. Negen van de tien Nederlandse grascirkels tot nu toe dit jaar liggen in zuidwestelijk Noord-Brabant. Dat is niet toevallig, want de afgelopen jaren zijn bijna alle Nederlandse graancirkels juist daar aangetroffen. Het blijkt dat daar een spiritueel medium woont, Robbert van den Broeke, die vaak wordt bezocht door buitenaardsen. Inmiddels heeft hij verscheidene van hen weten te fotograferen. Ook krijgt hij vaak een voorgevoel van het ontstaan van graancirkels, zoals het laatste verhaal in afl. 2. Ook hij krijgt boodschappen door, en die stroken met wat anderen horen: nieuwe tijd, harmonie, nieuw bewustzijnsniveau, enz. Lees, opnieuw, de vorige week genoemde bronnen voor een uitgebreide argumentatie waarom de 'buitenaardsen' tot het slechte kamp behoren; mijn conclusie luidt dat ze gelijk hebben, ondanks de sympathie die ik koester voor mensen als Robbert en Janet. Waarom doen ze dit? Niet om er in materieel opzicht beter van te worden, maar om de mensheid te helpen. Janet: “Het is een kosmische, goddelijke liefde. Als je die eenmaal hebt geproefd wil je de aardse, voorwaardelijke, niet meer; die kan je niet meer boeien.”

Het is een helder inzicht, maar ze put het uit de verkeerde bron, die uiteindelijk zal leiden tot de ondergang van ieder die zich laat inpakken door deze demonen – want daar komt het op neer.

Janet: ,,Ik heb een paar keer die liefde ervaren in close encounters, in graancirkels, en als ik dan alle ellende in de wereld zie, dan is het enige: die liefde door te geven. En dat kan d.m.v. graancirkels, ja.”

Uiteraard worden mensen als Robbert door fysicalisten (skeptici) afgekraakt en afgedaan als bedrieger, maar hun argumentatie getuigt van een oogkleppenvisie. Hoe anders zijn de vreemde dingen die hij waarneemt te verklaren, evenals het feit dat hij ondanks zijn gevoelige aard (wat een voorwaarde is voor helderziendheid, helderhorendheid enz.) na alle kritiek niet heeft opgegeven?

Degenen die beweren dat alle graancirkels door mensenhanden zijn gemaakt hebben zich óf nooit in de materie verdiept en praten anderen maar na, óf hebben een fysicalistisch-materialistische wereldbeschouwing: alles is materie en slechts wat de natuurwetenschap kan verklaren bestaat. In groten getale zijn zij, maar dan met een tegengestelde methode, ingepakt door dezelfde duistere geest die middels graancirkels, ovo's en geestverschijningen slechts een klein groepje, gevoeliger mensen in zijn macht heeft.

Mensen van dit wetenschapsgelovige type zwaaien de skepter op bijvoorbeeld Wikipedia. Lees de inleiding en je snap wat ik bedoel: Ockham wordt er aan de haren bijgesleept voor een uitgebreide ‘verklaring’; wat rest is een opmerking dat sommigen geloven ("veronderstelling") in een buitenaardse oorsprong. Een mogelijke natuurlijke verklaring wordt niet eens genoemd. Alsof een buitenaardse beschaving misschien nog denkbaar zou zijn maar een nog niet door ‘de wetenschap’ erkend natuurverschijnsel niet.

Pas daarna krijgen minder naturalistische schrijvers de gelegenheid zaken te noemen, maar pas op! Ik heb overwogen het onzinnige artikel te herschrijven, maar de afgelopen maanden zijn er nog dingen toegevoegd, dus ik wacht even af hoe het zich verder ontwikkelt. Bovendien is het vechten tegen de bierkaai. De materialisten zijn aan de macht en lijken, oppervlakkig gezien, het gelijk aan hun kant te hebben. Hún wetenschappers worden namelijk gesubsidieerd, terwijl wetenschappers die werken zonder naturalistische oogkleppen het moeilijk hebben. Ook doordat het lastig is harde bewijzen te vinden voor bovennatuurlijke zaken; die laten zich immers gewoonlijk slechts eenmalig waarnemen, op niet-herhaalbare wijze. Wel zijn er patronen te ontdekken, maar getuigenverklaringen blijven in de meeste gevallen de belangrijkste bewijsgrond. In de rechtspraak is dat trouwens niet veel anders, dus zo realistisch is de natuurwetenschap eigenlijk niet eens.

Worden graancirkels door demonen gemaakt met gebruikmaking van natuurkrachten? De dingen hebben hun geheim. Niet alleen de bruine meubels waar Martinus Nijhoff over dichtte, of "die tafel en die laaikas / en alles wat eers vas was", zoals Koos du Plessis zong. De hele wereld is vol raadselachtige dingen, waarvan sommige, zoals lichtbollen, graancirkels en zogenaamd buitenaardse geesten, nog veel geheimzinniger zijn.

"De dingen hebben hun geheim," schrijft A. van den Beukel, "en daar zijn ze niet mededeelzaam over. Zolang ze het niet prijsgeven boeien ze ons."

Graancirkels, wie maalt er nog om? (afl. 12)

Een nieuwe tak van onderzoek werd geboren: ufologie. De geopperde mogelijke verklaringen voor de vele gemelde ufo-waarnemingen zijn onder te verdelen in drie categorieën:

1. Militaire luchtvaartuigen, weerverschijnsel, verbeelding of soortgelijke logische verklaring. Dit is waarschijnlijk waar voor de meeste ovo-waarnemingen, maar, zo stellen Ross, Samples en Clark in hun boek Lights in the Sky and Little Green Men: "Respected ufologists agree that there must be something real at the bottom of some UFO reports." Wat is dat 'werkelijke'? Op het internet merkt iemand op: "Uit het oog wordt verloren dat de wetenschap ook stelt dat het bestaan van intelligente levens vormen buiten de aarde zeer waarschijnlijk is en bovendien dat 95% van de materie, die aanwezig is in het heelal, blijkens de zwaartekracht, niet zichtbaar is en geen interactie toont met de andere wetten van onze fysica."

2. Buitenaardse wezens. De Dogon-stam telt nauwelijks tweehonderdduizend leden en leeft in een uithoek in het Noord-Afrikaanse Mali. Hoewel de Dogon betrekkelijk modern leven zijn ze niet in het bezit van hoogdravende wetenschappelijke geleerdheid. Daarop is echter één uitzondering. Reeds honderden jaren beschikken de Dogon-priesters over nauwkeurige kennis van het sterrensysteem van de Sirius – waartoe naast de bekende Sirius A en B nog een derde ster zou behoren – waaronder de omwentelingstijd van de betreffende sterren en het feit van de grote dichtheid van Sirius B, de ster waarop volgens de overlevering de schepping begon. Lang geleden bezocht een ruimteschip vanaf die ster de (mogelijk oorspronkelijk uit Griekenland afkomstige) Dogon, waarmee zij in contact kwamen met een soort 'amfibische' goden – half vis, half mens – zoals ook de Babyloniërs kennen. Dit komt overeen met wat ontvoerders en andere buitenaardse wezens zelf zeggen als ze in contact komen met mensen: dat ze deel uitmaken van een duizenden jaren oude, hoog ontwikkelde beschaving ver in het heelal. En dit komt overeen met wat alternatieve oudheidkundigen ontdekten over de herkomst van de oude goden van Babylonië, Egypte enzovoort: dat die een herinnering zijn aan buitenaardse bezoekers in een ver verleden. Alleen, hoe kunnen die door het universum reizen? Ossebaard denkt aan wormgaten, een kosmologische hypothese omtrent 'kromming van ruimtetijd' waardoor het mogelijk zou zijn in een mum van tijd ongelooflijke afstanden te overbruggen (op sommige NASA-foto's zouden moederschepen te zien zijn op weg naar Aarde). Alleen biedt dat nog geen verklaring voor hoe ze de kosmische straling kunnen overleven, alsmede voor het feit dat er elders in het heelal überhaupt leven kan voorkomen. Daarom denken Ross, Samples & Clark, evenals Gary Bates in zijn boek Alien Intrusion and the Ufo Connection, aan iets anders:

3. Interdimensionale wezens. Dat zijn wezens die niet zijn gebonden aan ons drie-dimensionale heelal, en dus niet op een verre planeet leven, maar vanuit een hogere dimensie wanneer ze maar willen onze wereld kunnen binnendringen. Misschien zijn deze wezens drie-dimensionaal, misschien niet, daar kom je niet achter; het spreken in dimensies is trouwens slechts een poging het onbevattelijke bevattelijk te maken. Maar dat er een hogere, noem het geestelijke, wereld bestaat, dat staat buiten kijf. En dat die wereld contact kan maken met de onze eveneens. Lees de Bijbel. Lees Ouweneels Het domein van de slang, of één van de andere gedegen boeken die over dit onderwerp zijn verschenen. Volgens genoemde bronnen bestaat die hogere wereld uit een lichte en een duistere kant en het heeft er alle schijn van dat het hele 'buitenaardse' deel van zowel het ovo-gebeuren als van het graancirkelfenomeen tot slechts één van beide kampen behoort. Welk dan, licht of donker, goed of slecht?

Graancirkels, wie maalt er nog om? (afl. 11)

Op een middag ligt Sjaak Damen op z'n gemak in een graancirkel als hij een vrouwenstem zijn naam hoort roepen. Hij kijkt op, maar er is in de verste verte geen vrouw te bekennen. Hij gaat weer liggen, maar weer wordt hij geroepen. Voor de grap pakt hij zijn kladblok en noteert een bericht dat de stem hem vervolgens geeft: ,,Wij zijn de makers van het universum en komen met een boodschap. Wij komen van ver en onze levensvorm begrijpen jullie nog niet. Wij komen en gaan. Wees zuinig op de planeet. Bestudeer de Oudheid. De toekomst ligt in het verleden. Geloof in de almachtige Schepper. Het uiteenwaaien van het heelal is de vorm van deze graancirkelformatie. Je ziel zal voortleven. De tijd zal dat leren.”

Later vertellen mysterieuze ‘buitenaardsen’ Sjaak dat zij de stem hebben laten verschijnen middels een bij de mensen nog onbekende nieuwe techniek.

Herinner je de ervaring van Janet in de eerste aflevering van deze reeks en voeg er nog talloze aan toe van mensen die boodschappen doorkrijgen in een graancirkel, die samengevat kunnen worden in de volgende volzin: We staan op de drempel van een nieuw tijdperk, waarin geen plaats meer is voor een godsdienst uit een Bijbel, maar waarin de verlichte mens zijn eigen goddelijkheid leert kennen. Verlichte extradimensionale entiteiten zijn aanwezig ter ondersteuning van de mens op die weg.

Dat klinkt heel erg als New Age, hoewel veel graancirkelaars bepaald niet bevriend zijn met New Agers; ook in die zweverige hoek is dus heel wat meningsverschil.

Maar, zal een scepticus tegenwerpen, waarom zou je deze ‘boodschappen’ niet gewoon psychologisch kunnen verklaren? Goed, ik reken mezelf niet tot de psychologen en ik weet niet hoe ver hun vermogen vreemde verschijnselen weg te verklaren gaat. Wel is er nog een andere mogelijke verklaring voor het ontstaan van graancirkels, die nog niet aan bod gekomen is en verband houdt met psychologie, alleen dan een omstreden aspect ervan: telepathie. Misschien worden graancirkels toch door mensen gemaakt, alleen op een verrassende wijze.

Op een zomer in Engeland kopen Annemieke Witteveen en een vriendin beiden zonder het van elkaar te weten een halshanger die een godin voorstelt. Als ze elkaar daarna ontmoeten in een pub praten ze erover en hoe leuk het zou zijn als er nu een graancirkel verscheen in de vorm van die godin. Ze besluiten de ‘graancirkelmakers’ te vragen om die Godess. Helaas is de terugreis al geboekt en een paar dagen later moeten ze vertrekken zonder dat de godin in het graan is verschenen. Maar dan, net als ze weg zijn, gebeurt het toch. Een grap van de buitenaardse cirkelmakers? Robert Boerman, die in zijn boek Graancirkels, goden en hun geheimen nog goden uit de oudheid, die nog altijd zouden bestaan in een buitenaardse beschaving, ervoor verantwoordelijk hield, denkt in zijn boek De grap van de graancirkel dat wij (of ten minste de cirkeljagers onder ons) zelf verantwoordelijk zijn voor het verschijnsel, en wel doordat onze gedachten worden opgeslagen in een soort kwantumveld (Ossebaard: “een onzichtbare verzamelplaats van wat was, is en ooit zal zijn”) en daar door meditatie uit kunnen komen in de vorm van graancirkels. Hoe dat gaat is nog niet precies bekend, maar volgens Boerman spelen geluidsgolven (ook een vorm van energie) daarbij een v rol. Een ingewikkeld verhaal waarin ook de kwantumfysica een voorname rol speelt, het wetenschapsgebied waarin het onmogelijke mogelijk is (zoals een enkel deeltje dat tegelijkertijd door twee spleten gaat, "hetgeen meer is dan een spook vermag", aldus Arthur Koestler). Telepathie bestaat, dat is naast de vele verklaringen van mensen die het hebben meegemaakt aangetoond door een onderzoekje van Eltjo Haselhoff en zijn dochter, die elkaar door de telefoon telkens vroegen welk plaatje ze aanwezen, waarbij ze zo vaak het goede antwoord gaven dat volgens Haselhoffs berekening de kans dat dat op toeval berustte 1:10.000 was. Zo zouden dus ook graancirkels kunnen ontstaan, denken mensen als Boerman, Haselhoff en Janssen.

Maar er is nóg iets dat niet klopt.

Het is 24 juni 1947. Gezeten in zijn kleine vliegmachine ziet een Amerikaanse zakenman vreemd vliegtuig – een negental schotelachtige voorwerpen, welker snelheid hij schat op pakweg 2000 kilometer per uur, drie keer de snelheid van de snelste jagers indertijd.

Het verhaal over deze 'vliegende schotels' veroorzaakt opschudding. Het ufo-tijdperk is begonnen. De verhalen volgen elkaar op, van waarnemingen van verre, snel bewegende lichtjes aan de nachtelijke hemel tot heuse ontvoeringen door buitenaardsen, zoals het volgende verhaal.

In 1961 zijn Barney en Betty Hill op weg naar huis als ze boven hun auto een lichtgevend voorwerp zien naderen, tot het op een hoogte van veertig meter schuin boven de auto blijft hangen. Barney zet de auto aan de kant en kijkt met zijn verrekijker naar het vaartuig, waar hij achter een rij raampjes gezichtjes ziet bewegen. Angstig snelt hij terug naar de auto en rijdt weg. Thuisgekomen blijkt de reis twee uur 'te lang' te hebben geduurd. Een paar jaar later komt het echtpaar in contact met een hypnotherapeut, en ontdekt wat er in die twee zoekgeraakte uren is gebeurd – in de ovo (zoals Kees het noemt in Schaduw van de werkelijkheid) werden ze onderworpen aan wrede medische proeven. Toen Betty aan de wezens vroeg waar ze vandaan kwamen werd haar een sterrenkaart getoond met een deel van het sterrenbeeld Net, dat Betty tijdens de hypnose in staat was nauwkeurig na te tekenen. Het vreemde was dat de bewuste sterren pas jaren later werden ontdekt, juist gelegen zoals het Betty Hill tijdens de ontvoering was getoond.