Nieuws: de eerste Nederlandse graancirkels van 2017 liggen
er weer. Nou ja, eigenlijk grascirkels, maar "graancirkel" wordt vaak
gebruikt als pars pro toto voor
allerlei al dan niet cirkelvormige structuren in gras, gewassen of zelfs in het
bos, in zand, in sneeuw en in ijs. Meestal geometrische, twee-dimensionale
patronen waarvan de oorzaak onduidelijk is. De meest uiteenlopende theorieën
doen de ronde, zoals je bijvoorbeeld hier
kun zien. Wat moet je daarvan denken?
Een jaar of twintig geleden waren ze volop in het nieuws,
graancirkels. Maar van een aantal is aangetoond dat ze door grappenmakers zijn
gemaakt en de verhalen die rond de overige de ronde deden waren vermoedelijk te
vaag om de doorsnee Nederlander lang te boeien. En in elk geval is het nieuwtje
eraf. Maar een kleine groep ‘gelovigen’ houdt zich onverminderd geestdriftig
bezig met het verschijnsel. Want nog steeds verschijnen er graancirkels. Over de
hele wereld, en ook in Nederland. Maar de indrukwekkendste worden nog steeds gevormd
in Wiltshire in Engeland.
Op een late avond in 1995 zullen Janet Ossebaard en Bert
Janssen een nachtwake houden op Knap Hill, een plek in het Zuid-Engelse
heuvelland waar de mooiste graancirkelformaties ontstaan en waar regelmatig
vreemde dingen worden gezien, zoals lichtbollen en andere ongeïdentificeerde
vliegende objecten (ovo’s oftewel ufo’s).
Als ze bij de voet van de heuvel komen worden ze opgewonden aangesproken door
een Duitser die daar bivakkeert en vertelt de vorige avond op slechts een paar
meter afstand een lichtbol te hebben gezien die op zeker ogenblik begon te
stuiteren en daarna verdween. Toen hij op die plek ging kijken bleken er twee
verse grascirkels te liggen. Hij laat ze zien aan Bert en Janet, die daarna de
heuvel beklimmen. De eerste wacht is voor Janet. Na een uur hoort zij achter
zich een “elektrostatisch geknetter”, zoals bij vochtig weer onder een hoogspanningsleiding
te horen is. In plaats van zich om te draaien naar het geluid raakt ze in een
gelukzalige toestand ("bliss"
noemen de Engelsen dat, hoort ze later) waarin ze alleen maar gevoelens als
liefde en harmonie ervaart en het niet bij haar opkomt Bert te wekken of het
geluid op te nemen. Het geluid verplaatst zich, komt daarna dichterbij en
opeens hoort Janet in haar hoofd: ,,Welcome,
we are so glad you are here, we are so happy we finally meet…” Dan
verdwijnt het.
Om half 3 is het tijd dat ze Bert wakkermaakt voor zijn
wacht. Die vraagt of er nog iets bijzonders gebeurd is. ,,Nee,” antwoordt Janet,
nog steeds met een gelukzalige glimlach, zonder te beseffen dat haar toestand
vrij bijzonder is. Tien minuten later komt het geluid terug en hoort Bert het
ook, en al ervaart hij niet zulke overweldigende gevoelens, ook hij voelt geen
behoefte om de zaak te gaan onderzoeken.
Tegen de ochtend maakt Bert Janet wakker en zegt: ,,Zie je
dat licht daar? Wat is dat?” Maar Janet ziet niets, ook al ziet Bert duidelijk
een groot licht langzaam van rechts naar links bewegen. Dan dalen ze zwijgend de
heuvel af en zien tot hun verrassing dat er een derde grascirkel is ontstaan,
duidelijk zichtbaar in het lange gras aan de voet van de heuvel. Beiden hebben onlangs
een wichelroede gekocht; “ik geloofde daar nog helemaal niet in; Bert ook niet,
maar “nou ja, laten we het maar eens proberen” – nou, die gingen, terwijl ze
hingen, tegen de zwaartekracht in omhoog, zó sterk” was de energie in de
cirkel.
Janet omschrijft deze gebeurtenis later (in haar boek Graancirkels. Het bewijs en in de dvd Graancirkels, vingerafdrukken van de goden)
als haar eerste ontmoeting met “de cirkelmakers”. Wat, cirkelmakers? Eerder in
het boek en in de video geeft Ossebaard juist een natuurlijke verklaring voor
het ontstaan van graancirkels. Wat is er aan de hand?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten