De aftrap

Een beetje laat misschien, maar het is nog geen december...

Sporthelden, mislukkelingen, liefhebbers... De tijden zijn veranderd, het doel is verplaatst, maar de spelregels zijn dezelfde van duizenden jaren her.

Het beruchte jaar 2012! Wie heeft nog niet weet-ik-hoeveel theorieën gehoord over welke ramp of in elk geval veranderingen onze aardkloot zullen treffen? Inmiddels zijn we al maandendiep in het jaar doorgedrongen en nog altijd is het (politieke en economische ontwikkelingen daargelaten) kalm en vredig hier. Wacht even – zolang het nog geen 21 december is weten we nog niets van wat ons werkelijk te wachten staat.

Goed, nu vraagt u mij misschien of ik werkelijk geloof dat we ons moeten voorbereiden op een wereldramp. Wel, persoonlijk acht ik de kans dat die juist op genoemde datum zal plaatsvinden niet groot, maar intussen opent deze datumsleutel een wijds vergezicht over een geheimzinnige wereld van nevelige dalen en onontgonnen vlakten, onbekend voor de massa, aarzelend betreden door velen.

Een stukje daarvan vormt een deel van het onderwerp van een gloednieuw, uniek boek. Nou ja, zeg je, dat klinkt afgezaagd… Kan wel zijn, maar Schaduw van de werkelijkheid, het boek dat Kees van Reenen heeft samengesteld aan de hand van mijn ervaringen, is werkelijk enig in zijn soort. Het roept namelijk een geheel nieuw genre tot aanzijn: het christelijk magisch realisme.

Dat klinkt nogal zweverig, dus haast ik me erbij te vertellen dat het grootste deel van het boek gewone dagelijkse gebeurtenissen beschrijft, want het gaat over de werkelijkheid – en die is veelomvattend, vergis je niet.

Overtuig jezelf, en je zul merken dat er een wereld voor je opengaat – dat is geen bluf.

Intussen zal ik u vanaf deze plaats op de hoogte houden van de ontwikkelingen of zo nu en dan een opmerkelijke uitspraak in het verhaal, of een al te stellige mening, wat nader toelichten. Uiteraard zullen deze (wekelijkse) stukjes anders van karakter zijn dan het boek zelf. Behalve dat er wellicht andere onderwerpen ter sprake zullen komen zullen taalexperimenten en dergelijke in het boek het veelvuldigst optreden. Het is aan te raden beide media min of meer naast elkaar te lezen.
Verder, mocht je in het boek op gedeelten stuiten waar je niet door kun komen, dan moet je maar aan de bel trekken, of bij de volgende alinea verdergaan, want er staan ongetwijfeld gedeelten in die je wel zullen boeien; dat geldt trouwens ook voor u. Overigens raad ik je aan, om de lijnen erin te ontdekken, het boek wel van voor naar achter te lezen.

O ja, ik heb me nog niet eens voorgesteld; Entschuldigung. Door degenen die mijn voornaam kennen word ik, zoals ik in de Inleiding van het boek ook gezegd heb, gewoonlijk Evert genoemd. Voor nu lijkt me dat voldoende.

Groeten,

Evert