Een moorddadige aanslag annex gijzeling hield Parijs en de
rest van West-Europa vorige week in de ban. Voor de tweede keer in zijn bestaan
was het kantoor van het satirische tijdschrift Charlie Hebdo het doelwit. De reden: publicatie van oorspronkelijk
in het Deense Jyllands-Posten
gepubliceerde spotprenten over de grote profeet Mohammed. Die riepen destijds
al verontwaardiging op, maar Denemarken ligt vermoedelijk iets te ver naar het
noorden om verdere gevolgen van de beledigingen te ervaren. Dat dat voor Parijs
ook zou gelden bleek een misvatting – Les temps sont changées!
Mohammed is machteloos, maar vele van zijn volgelingen zijn levensgevaarlijk;
niet langer alleen in het Midden-Oosten. En Charlie
Hebdo riep om een wraakactie.
Het was een goede les: vrijheid van meningsuiting heeft zijn
grens. De grens van het fatsoen. Wie opzettelijk en voortdurend beledigt vraagt
om vergelding.
Omdat ze toch bezig waren overviel de bende moslimterroristen
ook meteen maar een Joodse supermarkt. Niet dat de Joden iets te maken hadden met de
spotprenten, maar de bijna even onverklaarbare als onuitroeibare jodenhaat
zocht ook hier een uitweg. Door de eeuwen heen en tot in de toekomst klinkt
hetzelfde misselijkmakende refrein:
In welk conflict ook op het wereldrond / de Joden blijven de
gebeten hond.
Tja, dat kan veilig, Joden te grazen nemen. Of christenen. Maar
kijk uit met moslims, want daar zitten linkmichels tussen; als je die tegen je in het harnas jaag zijn de rapen gaar.
Daarom wil ik iedereen die graag anderen beledigt de
volgende raad geven: beledig christenen; dat kan ongestraft. Hooguit klagen en
mopperen ze wat, maar erger zullen de gevolgen voor jou niet zijn. Zelfs als ze
afgeslacht worden slaan christenen nog
niet terug. En hun overtuiging dat aan het einde der tijden een wrekende God
het voor hen zal opnemen valt voorlopig nog niet te bewijzen…
Zie ook de discussie op http://forum.refoweb.nl/viewtopic.php?f=1&t=28699&start=300; en de kolom van Jan Kuitenbrouwer in Onze Taal waarin hij stelt dat de betogen met "Je suis Charlie" een vorm van vragen om aandacht zijn: de moderne mens kan er slecht tegen als een ander meer aandacht krijgt dan hijzelf, vandaar "ík ben Charlie" (ík ben vermoord…).
BeantwoordenVerwijderen