De messenintifada in het land Israël lijkt geen VN-resolutie waard. Nog
geen bestraffend woord is er vernomen uit de mond van de secretaris-generaal
van deze organisatie. Heel opmerkelijk eigenlijk, vooral als je bedenkt dat bij
elke vermeende misstap van Israël deze club klaarstaat om de Joodse staat te
veroordelen, al meer dan zestig keer. Buitenproportioneel in vergelijking met
het aantal keren dat landen waar mensenrechten met voeten worden getreden, zijn
veroordeeld: China, Irak, Rusland, Pakistan, Somalië, Afghanistan en nog enkele
boevenstaten, allemaal nul keer. Afgaand op deze cijfers moet Israël wel een
beangstigend land zijn.
Aldus Pim van der Hoff, hoofdredacteur van het blad Israël Actueel. Wie heeft er gelijk? Is Israël werkelijk een beangstigend land?
"Een Joodse staat is per definitie discriminerend."
Dat is waar als "discriminerend" neutraal betekent "onderscheid
makend". Onderscheid maken de meeste staten op aarde, maar dat hoeft niet
verwerpelijk te zijn. Israël is oorspronkelijk juist bedoeld als Joodse staat,
terwijl het een rechtsorde kent die gelijkheid en vrijheid van godsdienst
garandeert voor zijn inwoners.
"Arabieren worden achtergesteld t.o.v. Joden." Dit
argument snijdt meer hout. Niet dat het wettelijk zo is, maar Arabische
Israëli's hebben in de praktijk vaak minder kansen en aanzien dan Joodse
Israëli's. Hetzelfde geldt overigens voor Messiasbelijdende joden. Vooral de
Arabieren in de Palestijnse gebieden en inzonderheid de Gazastrook hebben het
moeilijk; het is echter de vraag in hoeverre Israël hiervoor verantwoordelijk
is. Zelf beweren ze een eigen staat te hebben en dus zou de leiding haar eigen
onderdanen een goed leven moeten bieden. Voor Hamas heeft dat echter geen
prioriteit, die investeert liever in terrorisme dan in een betere
levensstandaard voor de Gazanen; sterker nog: er zijn aanwijzingen dat het arm
houden van de Gazanen en andere Palestijnen een weloverwogen strategie is,
evenals het in stand houden van Palestijnse vluchtelingenkampen in Jordanië en
Libanon.
"De veiligheidsbarrière die Israël bouwt is een
schande." Daar ben ik het niet mee eens. Er zijn in de wereld wel meer van
dit soort muren en afrasteringen. De Verenigde Staten en het Verenigd
Koninkrijk bouwen ze zelfs om economische vluchtelingen buiten de deur te
houden; Israël om terroristen buiten de deur te houden. Misschien zou hier en
daar meer rekening kunnen worden gehouden met de plaatselijke bewoners, maar de
veiligheidsbarrière op zich is zeker geen reden Israël een schurkenstaat te
noemen.
"Palestijnen die Israël binnenkomen worden onderworpen
aan vernederende controles." Dit kan waar zijn, en is misschien ook
terechte kritiek. Maar bedenk wel dat de voortdurende dreiging van terrorisme
de Israëlische politie extra voorzichtig moet maken. Het ligt dus
gecompliceerd.
"Opgepakte terroristen worden gemarteld." Of dat
waar is is moeilijk na te gaan, maar kan niet worden uitgesloten. Is marteling
toegestaan als je weet dat daardoor een volgende dodelijke aanslag kan worden
voorkomen? Ik neig naar "nee"; maar van een afstand is dat
gemakkelijk te zeggen. Israël heeft vrijwel dagelijks met dit soort dilemma's
te maken. Als het soms twijfelachtige praktijken toepast is het om de eigen
burgers te beschermen, niet om een dictatoriaal bewind in het zadel te houden.
"Israël beging oorlogsmisdaden in de Gaza-oorlog van
2014." Vooraanstaande rechtsgeleerden en een internationale groep van hoge
militairen en politici onderzochten deze beschuldiging. Hun conclusie:
"Hun aanpak van de aanvallen is in overeenstemming met de wet en, in veel
gevallen, nastrevenswaardig."
Nastrevenswaardig: Israël is een voorbeeld voor vele landen
als het gaat om de inzet voor wereldvrede. Dat begon al door militaire inzet in
de Tweede Wereldoorlog en is vandaag de dag sterker dan ooit: Israëlische
ziekenhuizen behandelen gewonde Palestijnse kinderen gratis; als er ergens
een ramp gebeurt stuurt Israël altijd een bovengemiddeld grote hulpmissie:
Haïti (2010-heden), Japan en Turkije (2011), Filippijnen (2009 en 2013), Servië en
Bosnië (2014), Nepal (2015).
Maar eerlijk is eerlijk: Israël beweert een fatsoenlijke,
democratische en in de Bijbel gewortelde staat te zijn en daarmee boven zijn
misdadige buurstaten te staan; dan moet het ook naar strengere maatstaven
worden beoordeeld. Israël een schurkenstaat te noemen is echter zeer stellig niet eerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten