(‘het klinkt als stompzinnige
reclame’)
Aangezien mijn naam verlangt dat ik af en toe met goed
nieuws kom heb ik vandaag een mooi bericht. ‘Mijn’ boek Schaduw van de werkelijkheid is nu te koop voor € 12,50.
De vorm doet denken aan Herman Melvilles Moby Dick: spannende gebeurtenissen
afgewisseld door wijsgerige beschouwingen. Qua genre lijkt het meer op het werk
van Hubert Lampo; Schemertijdmuziek zou
ook voor dit boek een goede naam geweest zijn, zowel om de afwisseling van
licht, donker, schaduw en schemering als om de muziek die evenzeer een rol
speelt in dit verhaal over de werkelijkheid. “Christelijk magisch realisme” schijnt
dan ook de beste genre-omschrijving. Maar wees niet bang: die ‘magische’
gedeelten maken slechts een klein deel uit van het boek.
De
herhaalde aanwezigheid van inmiddels goeddeels uitgebloeide bosplanten als Witte
klaverzuring en Bosanemoon geeft me te kennen dat de lagere grond nog steeds
ruim vocht bevat en de aanwezigheid van meer dan het ene beekje niet
onwaarschijnlijk maakt, misschien goed voor amfibieën of dergelijk gespuis.
Enigszins verbaast het me nog steeds door ongebaande wildernis voort te
zwerven. Ik zal toch onderhand wel een pad tegenkomen? Of een kikker… Of een
Ree. Dat doet me denken aan een excursie in de Molenpolder jaren terug. Terwijl
we met een fluisterboot door het gebied voeren vroeg ik aan de gids of er ook
Reeën voorkwamen. Dat was het geval. Er moest zelfs een zwarte Ree huizen; die
was tenminste één keer gezien, maar daarna nooit meer. Nog geen tien meter
verder varen sprong opeens een
Ree op van de kant om met grote krachtige sprongen te verdwijnen in de
wildernis.
Het
was een zwarte.
Dan,
eindelijk, opent zich een weg door de wildernis – een pad, haast drassig,
spaarzaam
betreden;
en luttele ogenblikken later loop ik op padmos, als eens Johannes, en de klank
van mijn schreden versteekt zich in het zachte groen.
Ik moet zeggen nog altijd een beetje trots te zijn op het
boek, dat niet alleen mijn gedachten een tijdlang volgt – dat is slechts een
middel, een literaire vorm – maar vooral ook een tipje van de sluier oplicht
van de grote raadsels van de aarde, zaken waarop de natuurwetenschap (nog) geen
antwoord heeft: graancirkels, ufo’s, lichtbollen, leylijnen, geheimzinnige
vuurverschijnselen, raadselachtige verdwijningen, wonderen, helderziendheid…
Dus wie het nog niet gedaan heeft raad ik aan het boek te
lezen. Vervolgens kun je als je wil met mij of met Kees erover in discussie
gaan.
Wel is het jammer dat er nog een paar letterfouten in
zijn blijven staan. Daarom heb ik Kees overgehaald om nog een flinke extra
korting te geven aan wie het via keesvanreenen@zichzelf.nl
bestelt. Overleg maar even.
,,Wie
zal de wetenschappers eindelijk eens leren dat iets niet wetenschappelijk hoeft
te
zijn om waar te zijn?”
Terwijl
Iete dit verzucht ben ik echter al begonnen aan een reactie op het verhaal van
Meander.
,,En misschien zijn alternatieve geneeswijzen in staat een tipje van de
sluier
op te lichten.”
,,Ja,
zo zou je het kunnen zeggen. Of nee, eigenlijk niet helemaal. Sommige dingen
vertellen
ze ons inderdaad, bijvoorbeeld over bepaalde energiebanen, maar veel
blijft duister. Occult – verborgen.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten