Zwijgen is goud

Op een dagkalender met spreuken en Amish-foto's las ik de volgende: "Speaking is sowing, but listening is reaping".

Google kent de spreuk niet, dus misschien is het inderdaad een Amish-wijsheid, die dan eigenlijk in het Pennsilfaanisch-Deitsch zou moeten worden geschreven. Hoe dan ook, er is over nagedacht. De spreker zaait, de luisteraar oogst kennis – althans, wie luistert naar zinvolle praat.

Hoe komt het toch dat de meeste mensen zo graag praten? Omdat anderen niets oogstbaars te melden hebben? Nee, volgens mij niet. Mensen willen aandacht, en wie spreekt trekt die.

Spreken is zilver, heet het. “Dan za'k zörge da'k een goeie bult zilver bie mekaor praot,” zei mijn praatgrage oudoom.

Spreuken 25:11 zegt het liever als volgt:

Als appels van goud op schalen van zilver

is een woord

gesproken op juiste momenten.

Maar ook:

De droom komt door teveel bezigheid

en de stem van een dwaas door teveel woorden.

(Prediker 5:2)

En:

Hebt u een man gezien die haastig is met zijn woorden?

Voor een zot is meer hoop dan voor hem.

(Spr. 29:20)

Wat doe je daaraan? Zwijgen –

Een dwaas zelfs die zwijgt wordt voor wijs gehouden

en wie zijn lippen dichthoudt voor verstandig.

(Spr. 17:28)

Kijk maar om je heen; soms merk je pas dat iemand dom is als hij (of zij) begint te praten. Waarschijnlijk kan hij er niets aan doen dat hij dom is, maar toch.

Goud is zwijgen. Want de eenzame goudzoeker die zijn vondst aan de grote klok hangt wordt binnen de kortste keren bedolven onder de mededingers. Goed, zwijgen kan egoïstisch zijn, maar spreken kan minstens even nadelig zijn voor je medemens. Het gaat erom een wijs evenwicht te vinden door verstandig je woorden te overwegen. Wil je dus verstandig overkomen, en verstandig zijn, neem dan de volgende raad ter harte:

Wie kennis heeft houdt zijn woorden in;

een man van inzicht is kalm van geest.

(Spr. 17:27)