Zwart is de kleding van de begrafenisondernemer en van zijn
lijkwagens. Zwart is de kleur van diepe rouw.
Zwart is de motorkleding van Hell's Angels en Bandidos en in
het zwart hullen zich gothics, hardrockers, occultisten en satanisten.
Zwart is de kleur van het verborgene en demonische. Daarom is het bepaald
respectloos een neger uit te schelden voor
"zwarte".
Zwart is de kleding van rechter en advocaat, alsmede van predikant
en kerkenraadsleden en zwart is de verplichte kledingcode voor uitvoerend
klassiek musici. Zwart dient als onopvallende achtergrondkleur die de aandacht
van de kleding afleidt naar gezicht, handen en muziekinstrument.
In weerwil van de ernst van het bovenstaande zou je er haast
een liedje van maken:
Zwart, wit en grijs
zijn de kleuren van vandaag;
hier en daar wat
beige, maar dan zeker vaag;
blauw is de
spijkerbroek, maar verder geen gezeur:
zwart kleedt zich de
jongere – is-t-ie bang voor kleur?
Het is natuurlijk wat overdreven, maar het is wel
opmerkelijk dat niet alleen de modekleur des winters zwart is, maar dat steeds
meer jongeren sinds kort ook in de zomer nauwelijks kleur (durven) dragen.
Vooral doen de zwarte-kousenkerken na vele jaren hun naam weer eer aan.
Overigens blijkt het warme weer van de afgelopen – en
komende – dagen verfrissend te zijn wat dit betreft. Goed bezig – houden zo!
Hoewel zwarte kleding in sommige gevallen een eerzaam doel
dient verliest het door de aard der kleur haar ongunstige bijbetekenis nooit
geheel. Daarom is het een veeg teken als jongeren zich in het zwart gaan
kleden. Ze zijn op dat ogenblik geen muziekstuk aan het uitvoeren en maken geen
deel uit van een kerkenraad. Zodoende heeft hun zwarte kleding in het
gunstigste geval een dubbele boodschap: 1. ik wil niet opvallen; 2. ik houd van
somberheid en duistere zaken en de hele wereld mag verrekken. Deze tweede
boodschap is voor een puber die op zoek is naar zijn identiteit zeer
begrijpelijk; welke jongvolwassene (waar ik ook mezelf toe reken) herkent er
niet iets van?
Maar het lost noch levert uiteindelijk iets op. Theoretisch
(en praktisch) zijn er drie mogelijke ontwikkelingsrichtingen vanuit een
grotendeels zwarte puberkledingstijl:
- de jongere wordt volwassen en gaat lichtere en meer gekleurde kleding dragen;
- de jongere wordt ouder, maar blijft onvolwassen en blijft vooral zwart dragen;
- de geneigdheid naar zwart en duister wordt steeds sterker en de jongere dringt hoe langer hoe dieper door in de wereld van hardrock, magie of dergelijke.
Die laatste categorie is klein, maar vindt vermoedelijk wel
zijn oorsprong in de neigingen van de pubertijd. En mijn stellige overtuiging
is dat mensen uit deze categorie noch echt gelukkig zijn, noch anderen gelukkig
maken – wat overigens ook geldt voor vele grijze muizen die maar met de massa
meehobbelen, maar dat terzijde.
Zwart kan stijlvol zijn. Maar het ontbreken van kleur is
deprimerend en aan deprimerende zaken heeft onze tijd geen gebrek. Waar
behoefte aan is, dat is aan schoonheid, en schoonheid is nauwelijks
mogelijk zonder kleur. Mooie kleding geeft de toeschouwer een goed gevoel en de
draagster zelfvertrouwen. Daarom een oproep aan ouderen en jongeren in het
algemeen en de refomeisjes van vorige week in het bijzonder: Zomer of winter, durf
kleur te bekennen!
Het ligt eraan inderdaad aan in welke context je het hebt over zwart. Is er iemand gestorven dan is zwart in het westen idd een rouwkleur. Wil je jezelf chique, excentriek of officieel kleden dan een zwart de meest voor de hand liggende kleur. Kijk maar eens in de winkel rond Kerst :-) Zwarte jurkjes genoeg. Of broekpakken. Vooral in combinatie van mooie sieraden. Dat hoeft helemaal geen naargeestige uitstraling te hebben
BeantwoordenVerwijderenIkzelf houd niet van zwart. Past ook niet bij mijn huid. En het doet me te veel aan de islam denken. Daar staat de kleur zwart voor de eindstrijd tussen de moslims en de rest ( de goddelozen).