Zwaarste storm in jaren trekt over
Nederland
Vandaag
trok weer eens een ouderwetse herfststorm over ons land. Meer dan een uur lang
windkracht 11 bij IJmuiden, dan bereikt de vliegende zuidwester Texel en om 12
uur 33 wordt op Vlieland een windstoot gemeten van 151 kilometer per uur
(orkaankracht). Met een uurgemiddelde van 29 meter per seconde op
Vlieland was dit in het kustgebied de zwaarste storm sinds 1990. Overigens viel
het nu in het binnenland mee; betrekkelijk weinig bomen omgewaaid, geen
rondvliegende dakpannen en dakkapellen. Maar het natuurgeweld was indrukwekkend
genoeg. Vrachtwagens op de snelweg worden bij bosjes omvergeblazen, zware bomen
worden ontworteld, windturbines vernield, gasleidingen kapotgeslagen, het
treinverkeer in grote delen van Nederland platgelegd, veerboot kan ondanks hulp
van drie sleepboten niet aanmeren. Doden en gewonden.
Enerzijds
is zoiets machtig om mee te maken. Door de bossen struinen terwijl de wind
huilt door de boomtoppen die meters uit het lood zwiepen, overal om je heen
afgebroken takken rondvliegen… (Kijk ook eens hier.)
Maar vooral op het strand je met moeite in evenwicht te kunnen houden, met de
huilende orkaan en de bulderende branding die alles overstemmen en stuivend
zand dat je bijna het zicht beneemt… De natuur in optima forma.
“Een harde wind speult mit de bomen in de
stroat…“ konden
de Groningers vandaag Sijtze Scheeringa nazingen. Maar de indrukwekkendste
muzikale vertolking van zulk natuurgeweld vind ik nog altijd het nummer Storm and
Thunder.
Anderzijds
is er weinig aardigheid over als je auto of je vriend door een vallende boom
wordt getroffen. Ede Staal vertolkte de dramatiek treffend in het lied Termunterziel:
Heurst
doe de störm, mien kind?
Dat is de westenwind.
En achter
Börkum is een vissersschip in nood.
As doe
straks slaepst, mien kind
din zingt
de westenwind:
“De vrouw
van ’n zeeman bringt heur kind allinnig groot!”
Wanen
wij ons veilig achter zware dijken op deltahoogte en behoren verdrinkende
vissers grotendeels tot het verleden, een zware storm als van vandaag herinnert
ons er wel even aan dat wij als het erop aankomt machteloos staan tegenover de
elementen, de natuur… God. Want als ik de openbaringen aan de apostel Jochanan
goed begrijp staan onze planeet – Nederland niet langer uitgezonderd – nog heel
wat grotere rampen te wachten. Maar "ek
het vanaand voor julle goeie nuus. Ons is nie alleen in ons stryd nie."
En dan kan die angstaanjagende toekomst zelfs iets worden om naar uit te kijken…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten