“Oorlog, droeve tijden”, pleegt mijn opa, die de Tweede
Wereldoorlog heeft meegemaakt, te zeggen. Maar dat is nog veel te zacht
uitgedrukt. Oorlog is een ramp zonder weerga, een verschrikking van zinloos
lijden. Oorlog is het laatste wat we moeten willen, en dus… moeten we het leger
maar afschaffen? Met als gevolg dat vijandelijke machten mét een leger vrij
spel krijgen.
Soms kun je met onderhandelen een oorlog voorkomen. Soms
niet. Dan rest er niet anders dan gewapenderhand de vrijheid te verdedigen.
Zeventig jaar geleden werd ons land bevrijd van de Duitse
overheersing. Door pacifisten? Vanzelf niet. Amerikaanse soldaten kwamen in
Europa hun leven opofferen – waarvoor? Om de democratie te redden? Welnu, dat
is in het Midden-Oosten aan de orde. Niet om nieuwe democratieën te vestigen,
maar om degene die er zijn te beschermen: Israël, Libanon – en Europa, want een
agressieve Islamitische Staat is nooit verzadigd en zal als hij de kans krijgt
doorstoten naar Europa. Hoe waardevol een democratisch bestuur ook is (of lijkt
te zijn), een werkelijk edel doel kan ik het echter niet noemen. Maar wie de
gebeurtenissen in het Midden-Oosten ook maar enigszins volgt krijgt edele
doelen genoeg aangereikt. De nietsontziende terroristen van ISIL verwoesten kunstschatten en
heilige plaatsen van zelfs hun eigen geloofsgenoten. Het voortdurend in het
nauw gedreven Israël – "de Jood onder de
naties" – dreigt er een nieuwe gevaarlijke vijand bij te krijgen. De
Koerden en de druzen zijn bereid hun vrijheid met geweld te verdedigen, maar
krijgen weinig hulp. En bovenal: de jezidi's en de christenen nemen geen wapens
op – dezen ze het maar! – en worden op de vlucht gedreven of afgeslacht door de
bloeddorstige horden. Als ik militaire ervaring had zou ik ernstig overwegen nu
naar het Midden-Oosten af te reizen om mijn steentje bij te dragen aan de
bestrijding van het ten hemel schreiende onrecht. De bescherming van hulpelozen,
dat is een werkelijk edel doel dat het waard is om voor te sterven.
Zing een lied voor de vrede – Sjier
la-sjaloom!
– lacheen lach sjieroe
sjier la-sjaloom
al tielchasjoe têfielaa;
moetav tasjieroe sjier
la-sjaloom
bê-tsee'aka gêdoolaa!
zing daarom slechts een lied voor de
vrede
fluister geen gebed
beter te zingen een lied voor vrede
met een grote schreeuw
Soms is een gebed fluisteren niet genoeg, al moet je de
macht van de God die gebeden hoort niet onderschatten. Soms echter is ook zingen
niet genoeg en moet er gevochten worden voor de vrede – lêchám la-sjaloom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten