maandag 7 augustus 2017

Graancirkels, wie maalt er nog om? (afl. 11)

Op een middag ligt Sjaak Damen op z'n gemak in een graancirkel als hij een vrouwenstem zijn naam hoort roepen. Hij kijkt op, maar er is in de verste verte geen vrouw te bekennen. Hij gaat weer liggen, maar weer wordt hij geroepen. Voor de grap pakt hij zijn kladblok en noteert een bericht dat de stem hem vervolgens geeft: ,,Wij zijn de makers van het universum en komen met een boodschap. Wij komen van ver en onze levensvorm begrijpen jullie nog niet. Wij komen en gaan. Wees zuinig op de planeet. Bestudeer de Oudheid. De toekomst ligt in het verleden. Geloof in de almachtige Schepper. Het uiteenwaaien van het heelal is de vorm van deze graancirkelformatie. Je ziel zal voortleven. De tijd zal dat leren.”
Later vertellen mysterieuze ‘buitenaardsen’ Sjaak dat zij de stem hebben laten verschijnen middels een bij de mensen nog onbekende nieuwe techniek.
Herinner je de ervaring van Janet in de eerste aflevering van deze reeks en voeg er nog talloze aan toe van mensen die boodschappen doorkrijgen in een graancirkel, die samengevat kunnen worden in de volgende volzin: We staan op de drempel van een nieuw tijdperk, waarin geen plaats meer is voor een godsdienst uit een Bijbel, maar waarin de verlichte mens zijn eigen goddelijkheid leert kennen. Verlichte extradimensionale entiteiten zijn aanwezig ter ondersteuning van de mens op die weg.
Dat klinkt heel erg als New Age, hoewel veel graancirkelaars bepaald niet bevriend zijn met New Agers; ook in die zweverige hoek is dus heel wat meningsverschil.
Maar, zal een scepticus tegenwerpen, waarom zou je deze ‘boodschappen’ niet gewoon psychologisch kunnen verklaren? Goed, ik reken mezelf niet tot de psychologen en ik weet niet hoe ver hun vermogen vreemde verschijnselen weg te verklaren gaat. Wel is er nog een andere mogelijke verklaring voor het ontstaan van graancirkels, die nog niet aan bod gekomen is en verband houdt met psychologie, alleen dan een omstreden aspect ervan: telepathie. Misschien worden graancirkels toch door mensen gemaakt, alleen op een verrassende wijze.
Op een zomer in Engeland kopen Annemieke Witteveen en een vriendin beiden zonder het van elkaar te weten een halshanger die een godin voorstelt. Als ze elkaar daarna ontmoeten in een pub praten ze erover en hoe leuk het zou zijn als er nu een graancirkel verscheen in de vorm van die godin. Ze besluiten de ‘graancirkelmakers’ te vragen om die Godess. Helaas is de terugreis al geboekt en een paar dagen later moeten ze vertrekken zonder dat de godin in het graan is verschenen. Maar dan, net als ze weg zijn, gebeurt het toch. Een grap van de buitenaardse cirkelmakers? Robert Boerman, die in zijn boek Graancirkels, goden en hun geheimen nog goden uit de oudheid, die nog altijd zouden bestaan in een buitenaardse beschaving, ervoor verantwoordelijk hield, denkt in zijn boek De grap van de graancirkel dat wij (of ten minste de cirkeljagers onder ons) zelf verantwoordelijk zijn voor het verschijnsel, en wel doordat onze gedachten worden opgeslagen in een soort kwantumveld (Ossebaard: “een onzichtbare verzamelplaats van wat was, is en ooit zal zijn”) en daar door meditatie uit kunnen komen in de vorm van graancirkels. Hoe dat gaat is nog niet precies bekend, maar volgens Boerman spelen geluidsgolven (ook een vorm van energie) daarbij een v rol. Een ingewikkeld verhaal waarin ook de kwantumfysica een voorname rol speelt, het wetenschapsgebied waarin het onmogelijke mogelijk is (zoals een enkel deeltje dat tegelijkertijd door twee spleten gaat, "hetgeen meer is dan een spook vermag", aldus Arthur Koestler). Telepathie bestaat, dat is naast de vele verklaringen van mensen die het hebben meegemaakt aangetoond door een onderzoekje van Eltjo Haselhoff en zijn dochter, die elkaar door de telefoon telkens vroegen welk plaatje ze aanwezen, waarbij ze zo vaak het goede antwoord gaven dat volgens Haselhoffs berekening de kans dat dat op toeval berustte 1:10.000 was. Zo zouden dus ook graancirkels kunnen ontstaan, denken mensen als Boerman, Haselhoff en Janssen.
Maar er is nóg iets dat niet klopt.

Het is 24 juni 1947. Gezeten in zijn kleine vliegmachine ziet een Amerikaanse zakenman vreemd vliegtuig – een negental schotelachtige voorwerpen, welker snelheid hij schat op pakweg 2000 kilometer per uur, drie keer de snelheid van de snelste jagers indertijd.
Het verhaal over deze 'vliegende schotels' veroorzaakt opschudding. Het ufo-tijdperk is begonnen. De verhalen volgen elkaar op, van waarnemingen van verre, snel bewegende lichtjes aan de nachtelijke hemel tot heuse ontvoeringen door buitenaardsen, zoals het volgende verhaal.
In 1961 zijn Barney en Betty Hill op weg naar huis als ze boven hun auto een lichtgevend voorwerp zien naderen, tot het op een hoogte van veertig meter schuin boven de auto blijft hangen. Barney zet de auto aan de kant en kijkt met zijn verrekijker naar het vaartuig, waar hij achter een rij raampjes gezichtjes ziet bewegen. Angstig snelt hij terug naar de auto en rijdt weg. Thuisgekomen blijkt de reis twee uur 'te lang' te hebben geduurd. Een paar jaar later komt het echtpaar in contact met een hypnotherapeut, en ontdekt wat er in die twee zoekgeraakte uren is gebeurd – in de ovo (zoals Kees het noemt in Schaduw van de werkelijkheid) werden ze onderworpen aan wrede medische proeven. Toen Betty aan de wezens vroeg waar ze vandaan kwamen werd haar een sterrenkaart getoond met een deel van het sterrenbeeld Net, dat Betty tijdens de hypnose in staat was nauwkeurig na te tekenen. Het vreemde was dat de bewuste sterren pas jaren later werden ontdekt, juist gelegen zoals het Betty Hill tijdens de ontvoering was getoond.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten