maandag 15 mei 2017

Graancirkels, wie maalt er nog om? (afl. 1)

Nieuws: de eerste Nederlandse graancirkels van 2017 liggen er weer. Nou ja, eigenlijk grascirkels, maar "graancirkel" wordt vaak gebruikt als pars pro toto voor allerlei al dan niet cirkelvormige structuren in gras, gewassen of zelfs in het bos, in zand, in sneeuw en in ijs. Meestal geometrische, twee-dimensionale patronen waarvan de oorzaak onduidelijk is. De meest uiteenlopende theorieën doen de ronde, zoals je bijvoorbeeld hier kun zien. Wat moet je daarvan denken?

Een jaar of twintig geleden waren ze volop in het nieuws, graancirkels. Maar van een aantal is aangetoond dat ze door grappenmakers zijn gemaakt en de verhalen die rond de overige de ronde deden waren vermoedelijk te vaag om de doorsnee Nederlander lang te boeien. En in elk geval is het nieuwtje eraf. Maar een kleine groep ‘gelovigen’ houdt zich onverminderd geestdriftig bezig met het verschijnsel. Want nog steeds verschijnen er graancirkels. Over de hele wereld, en ook in Nederland. Maar de indrukwekkendste worden nog steeds gevormd in Wiltshire in Engeland.

Op een late avond in 1995 zullen Janet Ossebaard en Bert Janssen een nachtwake houden op Knap Hill, een plek in het Zuid-Engelse heuvelland waar de mooiste graancirkelformaties ontstaan en waar regelmatig vreemde dingen worden gezien, zoals lichtbollen en andere ongeïdentificeerde vliegende objecten (ovo’s oftewel ufo’s). Als ze bij de voet van de heuvel komen worden ze opgewonden aangesproken door een Duitser die daar bivakkeert en vertelt de vorige avond op slechts een paar meter afstand een lichtbol te hebben gezien die op zeker ogenblik begon te stuiteren en daarna verdween. Toen hij op die plek ging kijken bleken er twee verse grascirkels te liggen. Hij laat ze zien aan Bert en Janet, die daarna de heuvel beklimmen. De eerste wacht is voor Janet. Na een uur hoort zij achter zich een “elektrostatisch geknetter”, zoals bij vochtig weer onder een hoogspanningsleiding te horen is. In plaats van zich om te draaien naar het geluid raakt ze in een gelukzalige toestand ("bliss" noemen de Engelsen dat, hoort ze later) waarin ze alleen maar gevoelens als liefde en harmonie ervaart en het niet bij haar opkomt Bert te wekken of het geluid op te nemen. Het geluid verplaatst zich, komt daarna dichterbij en opeens hoort Janet in haar hoofd: ,,Welcome, we are so glad you are here, we are so happy we finally meet…” Dan verdwijnt het.
Om half 3 is het tijd dat ze Bert wakkermaakt voor zijn wacht. Die vraagt of er nog iets bijzonders gebeurd is. ,,Nee,” antwoordt Janet, nog steeds met een gelukzalige glimlach, zonder te beseffen dat haar toestand vrij bijzonder is. Tien minuten later komt het geluid terug en hoort Bert het ook, en al ervaart hij niet zulke overweldigende gevoelens, ook hij voelt geen behoefte om de zaak te gaan onderzoeken.
Tegen de ochtend maakt Bert Janet wakker en zegt: ,,Zie je dat licht daar? Wat is dat?” Maar Janet ziet niets, ook al ziet Bert duidelijk een groot licht langzaam van rechts naar links bewegen. Dan dalen ze zwijgend de heuvel af en zien tot hun verrassing dat er een derde grascirkel is ontstaan, duidelijk zichtbaar in het lange gras aan de voet van de heuvel. Beiden hebben onlangs een wichelroede gekocht; “ik geloofde daar nog helemaal niet in; Bert ook niet, maar “nou ja, laten we het maar eens proberen” – nou, die gingen, terwijl ze hingen, tegen de zwaartekracht in omhoog, zó sterk” was de energie in de cirkel.

Janet omschrijft deze gebeurtenis later (in haar boek Graancirkels. Het bewijs en in de dvd Graancirkels, vingerafdrukken van de goden) als haar eerste ontmoeting met “de cirkelmakers”. Wat, cirkelmakers? Eerder in het boek en in de video geeft Ossebaard juist een natuurlijke verklaring voor het ontstaan van graancirkels. Wat is er aan de hand?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten